Pozyskanie drewna, tzw. użytkowanie główne,  określa Plan Urządzania Lasu sporządzany dla nadleśnictwa na okres 10 lat. Zgodnie z nim możliwe jest wycięcie tylko takiej ilości drewna, która nie przekracza możliwości produkcyjnej lasu i pozwala na stałe systematyczne zwiększanie zapasu drewna  na pniu. Jest to możliwe dzięki takiemu ustaleniu ilości drewna przeznaczonej do wycięcia, która jest niższa niż przyrost drewna w tym samym okresie.

Pozyskane drewno pochodzi z :

• Cięć głównych (rębnych), które są wykonywane w celu pozyskania drewna w drzewostanie dojrzałym do wyrębu. Jeżeli pozyskanie wiąże się z odnowieniem drzewostanu, to takie cięcia określa się jako cięcia odnowieniowe, a jeżeli z przebudową - jako cięcia przebudowy.
• Cięć pielęgnacyjnych (czyszczenia, trzebieże), które są wykonywane od faz najmłodszych do dojrzałości drzewostanu. Usuwanie drzew w tym okresie ma na celu sprzyjać osiągnięciu przyjętego celu hodowlanego, np. poprzez eliminację drzew niepożądanych gatunków lub drzew o wadliwym pokroju. Pozyskanie surowca drzewnego ma w ramach tych cięć znaczenie drugorzędne.
• Cięć przygodnych i sanitarnych polegających na usuwaniu drzew obumierających lub martwych, uszkodzonych przez szkodliwe czynniki biotyczne i abiotyczne. Wykonuje się je niezależnie od wieku drzewostanu.
• cięć niezaplanowanych – są one konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach.

Użytkowanie uboczne polega na pozyskiwaniu pożytków z lasu w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania oraz ochrony przyrody. Do tego typu pożytków zaliczane są surowce i produkty pozyskiwane w lesie, z wyłączeniem drewna i produktów łowiectwa. Uboczne użytkowanie lasu odbywa się poprzez:

·         pozyskanie żywicy, kory garbarskiej (dębu i świerka), choinek, stroiszu, cetyny, ziół, kruszyw mineralnych itp.;

·         pozyskanie roślin i owoców runa leśnego,

·         użytkowanie gruntów związanych z gospodarką leśną

·         turystykę i wypoczynek

KK